Império Inmaculada e Demócrito é uma parelha moi unida e chapada à antiga. Há quem di que, a olhos vistos, semelham-se tanto que mesmo pareceram ser uma mesma pessoa. Império e Demócrito som além as preocupadas progenitoras duma extensa família formada por 17 filhas naturais e mais 2 pequechas adotadas de origem africano; ainda que uma dessas 17 naturais, a mais ilhada de todas, fora froito dumas escaramuças de âmbas, tempo há por terras remotas.
Tres dessas filhas som caseque maiores de idade: Cata, Eustaqui e mais Alicia.
Tanto Cata coma Eustaqui som de espírito rebelde e desde há bem de tempo venhem reclamando a sua total independência, se bem, Império e Demócrito, em quanto lhes vam reclamar o que elas chamam “nossos direitos”, dam-lhes com a porta no bico com veêmencia e nom poucas vezes tiveram que fazer uso do castigo diante das arroutadas das suas moças maiores, e mais duma vez, para aplacar suas ânsias de independência, Império Inmaculada e Demócrito, tiveram que recorrer à violência; ainda que, de quando em quando, nom lhes queda uma outra que conceder-lhes certos privilégios a estas protestonas.
Alicia pola contra, sempre mais comedida e obediente, nunca dá um chio mais alto que outro e apenas protesta quando Cata e Eustaqui recebem essas prerrogativas, se bem por sorte, alguma que outra vez, tamém é objeto desses agasalhos especiais dos que, o resto das filhas, nunca soem desfrutar, agás Marí, a filha mimada.
Marí, já desde seu berço deu mostras de apego e afeto entusiasta por Império e Demócrito e se passou a ser a criança favorita que recebe regalos de mamá e papá mesmo quando a festa de aniversário é duma outra das filhas desta peculiar parelha. É a típica mimada consentida de papá e mamá e coma tal nom conta com muitas simpatias entre o resto das filhas, que soem mirar cara ela com olhos de nojo ou inveja e de certo râncor. Marí nom é apreciada e rara vez joga ao mesmo jogo que as demais e a cotio busca refúgio entre as saias de mamá Império ou os calçons de papá Demócrito para acadar com alouminhos e afagos quanto se planeje lograr. Marí sabe aproveitar-se desse mimo especial e qual veleta fai o que quere quando quere mesmo seja em contra da sua própria saude.
Recém todas elas estám doentes duma estranha enfermidade da que até agora nom se tivera conhecemento e da que nom se atopou ainda cura alguma. Papá Demócrito e mamá Império estabelecerom uma quarentena e umas estritas normas para todas co galho de atalhar quanto antes os síntomas desta nova doença. Todas as suas filhas, mesmo as sempre díscolas Cata e Eustaqui, cumprimentarom ditas normas. Todas elas? Nom!! A sempre mimada Marí desobedeceu às mesmas e mesmo foi imprudente e rachou sua quarentena indo de vissita inesperada e nunca desejada por onde todas as outras filhas gardavam cama e repouso, pondo assim em grave risco a todas e gerando assim uma situaçom muito mais alarmante e preocupante.
No entanto de tudo isto, Cata fora chamada a capítulo para que dera conta duns sucessos acaecidos tempo atrás, quando colgara uma saba na sua balconada com seus reclamos de independência e desatendera por um tempinho a ordem estrita de quita-la de imediato e tardara um algo em obedece-la. Cata foi duramente castigada por Império e Demócrito sem que âmbas escutaram seus argumentos de defessa e figeram ouvidos surdos às suas velhas demandas.
Marí seguiu fazendo quanto lhe petara e Império e Demócrito virom-se na obriga de ter que chama-la para que dera contas do que figera e mirar de que voltara ao rego da disciplina. Marí acodeu toda ufana á primeira juntança e saira fazendo “mutis polo foro”; voltou uma segunda vez e de novo liscou caseque deixando a suas progenitoras coa palavra na boca e foi entom quando Império e Demócrito viram-se na obriga de chamar-lhe de novo à ordem e ameaçar-lhe com encirra-la durante um longo tempo e nom deixa-la sair em nenhum momento se nom voltava a reunir-se com elas e assumir suas responsabilidades.
Há um par de dias, pouco depois de saber-se que Cata fora de novo castigada, que tivo lugar um novo encontro. Nom sabemos que se passou lá dentro, mas Marí, dalgum jeito fora a triunfante do reto. Nom é que saira indemne da reuniom, mas tampouco saiu inerme e deveu batalhar bastante dado que, depois dela, papá Demócrito e mamá Império Inmaculada tomaram uma decisom assombrosa que algumas hipócritas chataram de salomónica, pero que de justa nom tem nada a olhos de qualquer observadora imparcial.
Desde entom e até que nom se atope um remédio diante esta nova enfermidade, todas as filhas, mesmo as mais estritas cumpridoras das ordens recebedas, som castigadas a permanecer encirradas até que papá Demócrito e mamá Império acordem o que queiram ao respeito.
E assim segue hoje este conto num lugar que poida que nom exista, onde uma cria moi mimada fai quanto lhe peta e onde sua chularia e seu descaro motiva injustos castigos ao resto.
E remato este conto com a mesma sentência que usava no meu programa da rádio Kalimera:
“Tudo parecido coa coincidência é pura realidade”
(em castelám):
Un cuento de Comochoconto.- Marí, la niña mimada de Mamá Imperio Inmaculada y Papá Demócrito.
Imperio Inmaculada y Demócrito es una pareja muy unida y chapada a la antigua. Hay quien dice que, a ojo vista, se asemejan tanto que mismo parecen ser una misma persona. Imperio y Demócrito son además las preocupadas progenitoras de una extensa familia formada por 17 hijas naturales y de 2 pequeñas adoptadas de origen africano; aunque una de esas 17 naturales, la más aislada de todas, fuese fruto de unas escaramuzas de ambas, tiempo atrás por tierras remotas.
Tres de esas hijas som casi mayores de edad: Cata, Eustaqui y Alicia.
Tanto Cata como Eustaqui son de espiritu rebelde e desde hace tiempo vienen reclamando su total independencia, si bien, Imperio y Demócrito, en cuanto les van a reclamar lo que ellas llaman “nuestros derechos”, les dan con la puerta em las narices con vehemencia y no pocas veces tuvieron que hacer uso del castigo ante los arrebatos de sus mozas mayores, y más de una vez, para aplacar sus ansias de independencia, Imperio Inmaculada y Demócrito, tuvieron que recurrir a la violencia; aunque, de cuando en cuando, no les queda más remedio que concederles ciertos privilegios a estas protestonas.
Alicia al contrario, siempre más comedida y obediente, nunca dá uma voz de más y apenas protesta cuando Cata y Eustaqui reciben esas prerrogativas, si bien por suerte, alguna que otra vez, también es objeto de esos regalos especiales de los que, el resto de las hijas, nunca suelen disfrutar, excepto Marí, la hija mimada.
Marí, ya desde su cuna dio muestras de apego y afecto entusiasta por Imperio y Demócrito y pasó a ser la cria favorita que recibe regalos de mamá y papá aunque la fiesta de aniversario es de oura de las hijas de esta peculiar pareja. Es la típica mimada consentida de papá y mamá y como tal no cuenta con muchas simpatías entre el resto de las hijas, que suelen mirar para ella con ojos de asco o envidia y de cierto rencor. Marí no es apreciada y rara vez juega al mismo juego que las demás y a menudo busca refugio entre las faldas de mamá Imperio o los pantalones de papá Demócrito para conseguir con caricias y halagos todo lo que se plantee lograr. Marí sabe aprovecharse de ese mimo especial y tal cual veleta hace lo que quiere cuando quiere aunque sea en contra de su propia salud.
Recientemente todas ellas están enfermas por uma estraña enfermedad de la que hasta ahora no se tenía conocimiento y de la que no se encontró aún ninguna cura. Papá Demócrito y mamá Imperio establecieron una cuarentena y unas estrictas normas para todas con la finalidad de atajar cuanto antes los síntomas de esta nueva enfermedad. Todas sus hijas, incluso las siempre díscolas Cata y Eustaqui, cumplieron dichas normas. ¿Todas ellas? ¡¡No!! La siempre mimada Marí las desobedeció y fue imprudente y rompió su cuarentena yendo de visita inesperada y nunca deseada por donde todas las otras hijas guardaban cama y reposo, poniendo así en grave riesgo a todas y generando así una situación mucho más alarmante y preocupante.
Mientras pasa todo esto, Cata fue llamada a capítulo para que diese cuenta de unos sucesos de tiempo atrás, cuando colgó una sabana en su balcón con sus reclamos de independencia y después desatendiera por un momento la orden estricta de quitarla de inmediato y tardó un poco en obedecerla. Cata fue duramente castigada por Imperio y Demócrito sin que ambas escuchasen sus argumentos de defensa y haciendo oídos sordos a sus viejas demandas.
Marí sigió haciendo cuanto le apetecía e Imperio y Demócrito se vieron en la tesitura de tener que llamarla para que les contase lo que hizo y tratar de volverla a encaminar a la disciplina. Marí acudió toda ufana a la primera reunión y salió haciendo “mutis por el foro”; volvió una segunda vez y de nuevo marchó de allí casi que dejando a sus progenitoras com la palabra en la boca y fue entonces cuando Imperio y Demócrito se encontraron com la obligación de llamarla de nuevo a orden y amenazarla con encerrarla durante un buen tiempo y no dejarla salir en ningún momento si no volvía a reunirse con ellas y a asumir sus responsabilidades.
Hace un par de días, poco despues de saberse que Cata había sido de nuevo castigada, que tuvo lugar un nuevo encuentro. No sabemos que pasó allí dentro, pero Marí, de alguna manera salió triunfante del reto. No es que saliese indemne de la reunión, pero tampoco salió desarmada y debió batallar bastante puesto que, después de ella, papá Demócrito y mamá Imperio Inmaculada tomaron una decisión asombrosa que algunas hipócritas chataron de salomónica, pero que de justa no tiene nada a ojos de cualquiera observadora imparcial.
Desde entonces y hasta que no se descubra un remedio ante esta nueva enfermedad, todas las hijas, incluso las más estrictas cumplidoras de las ordenes recibidas, son castigadas a permanecer encerradas hasta que papá Demócrito y mamá Imperio decidan lo que quieran al respecto.
Y así sigue hoye este cuento em un lugar que puede que no exista, donde una cría muy mimada hace lo que le viene em gana y donde su chulería y su descaro motiva injustos castigos al resto.
Y acabo este cuento con la misma sentencia que usaba en mi programa de la radio Kalimera:
“Todo parecido com la coincidencia es pura realidad”